W Wydawnictwie Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy ukaże się praca prof. dr hab. Adolfa Stachuly pt. „Przygotowanie lotnictwa i obrony powietrznej do wojny w 1939 roku w okresie 24 marca-31 sierpnia”, która ma na celu przedstawienie stanu faktycznego, koncepcji przygotowań, wykorzystania lotnictwa i obrony powietrznej do wojny polsko-niemieckiej.

W zakres tematyki wchodzi dorobek okresu międzywojennego: konstrukcyjno -produkcyjny sprzętu lotniczego oraz stanu faktycznego samolotów; artylerii przeciwlotniczej oraz całego systemu obrony przeciwlotniczej w tym środków obrony powietrznej czynnych i biernych. Wymienione dziedziny obronności istniały już na kilka lat przed wybuchem wojny, jednak ich struktury organizacyjne i wyposażenie techniczne dalekie były od doskonałości.

Kolejny poważny problem nie rozwiązany do czasu wybuchu wojny stanowiła sprawa celowników i przyrządów pomiarowych do armat przeciwlotniczych oraz reflektorów. Zupełnie zaniedbanym problem był problem użycia balonów zaporowych i obserwacyjnych w obronie powietrznej większych aglomeracji miejskich i produkcyjnych. Balony obserwacyjne w warunkach współczesnej wojny nie spełniały stawianych wymogów, natomiast balony zaporowe starszej generacji nie osiągały wymaganej wysokości 6000 metrów. Prowadzone prace i próby nad stalową linką nie przyniosły ostatecznego rozwiązania, z tej przyczyny wystawiono tylko część balonów zaporowych nadających się do użytku.

Nie dokończono budowy sieci obserwacyjno – meldunkowej i całego systemu alarmowania i dozorowania. Istniejący system określano jako prowizoryczny, który w następnych latach zamierzano gruntownie zmodernizować. Prawie całkowicie oparty na linii kablowych, awaryjny i mało wydolny, nie spełniał oczekiwanych wymogów, potrzebował sporych nakładów finansowych.

Treść książki napisana w oparciu o dotychczasową wiedzę historyczną z zakresu lotnictwa i obrony powietrznej obejmuje stosunkowo niewielki zakres czasowy, bo tylko od 24 marca do 31 sierpnia 1939 roku. Wyodrębnienie tak niewielkiego odcinka dziejów, stało się możliwe dzięki uzyskaniu, mało znanych dokumentów polskim historykom zdeponowanych w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie.

Dokumenty te pozwoliły autorowi na poszerzenie wiedzy z tego krótkiego okresu. Część dokumentów zamieszczona została w pracy. Jednocześnie autor nakreślił plan kolejnej książki dotyczącej działań wojennych lotnictwa i obrony powietrznej od 1 września, do zakończenia wojny na terenie Polski w 1939 roku.