Przedstawione w nim zagadnienia ujęto przystępnie, aby można je było sprawnie wprowadzić do praktyki fizjoterapeutycznej. W końcowych rozdziałach uwzględniono również postępowanie fizjoterapeutyczne w dalszych dobach po przebytym uszkodzeniu narządu ruchu.

Dla hospitalizowanych pacjentów najtrudniejszym okresem jest okres wczesnopooperacyjny, ponieważ wówczas pojawiają się największe ograniczenia. Część tych ograniczeń związana jest z osłabieniem organizmu, które występuje po zabiegu operacyjnym – nienaturalna ingerencja w tkanki zawsze jest traktowana jako agresja. Inne dotyczą czasowego ograniczenia lub zakazu wykonywania określonych ruchów w danym stawie. 

Kolejnym ograniczeniem jest ból, który pojawia się w mniejszym lub większym stopniu zarówno w bezruchu, jak i podczas ruchu. Ostatnie ograniczenie dotyczy sfery psychologicznej – pacjent lęka się wykonać jakiś ruch, aby nie zniszczyć pracy ortopedy wykonanej podczas zabiegu operacyjnego, tym samym uszkodzić samego siebie.